Het einde van de hielspoor

Na ruim een half jaar moest het toch eens over gaan. En jawel, de laatste weken had ik meer en meer het gevoel dat de pijn in mijn hiel minder werd. Ik heb het nog we als ik opsta, of lange tijd stil zit, maar het is lang niet meer zo erg als het was.

Ondertussen zijn ze in Alphen begonnen met de trainingen voor de 20 van Alphen. Dit jaar op 9 maart en dus is de vraag of ik meedoe. Ik zou natuurlijk niets liever willen, maar om nu weer allerlei blessures op te lopen door mijn fanatisme… Verder is door alle stilstand mijn gewicht langzamerhand toegenomen. Ik heb de magische drie cijfers bereikt, ongeveer gelijktijdig met de kostprijs van een vat olie.Kortom: tijd om weer eens wat aan beweging te doen. Vorige week kreeg ik een e-mail plus een ansichtkaart van SportCity met het aanbod om zonder inschrijfkosten en zonder verplicht jaarabonnement me weer aan te melden. Dat scheelt behoorlijk en de timing kon niet beter. Nu doe ik niet aan goede voornemens, maar het is ook onzin iets niet te doen omdat het toevallig het begin van het nieuwe jaar is. Dus vrijdag ging ik met J. naar SportCity om me in te schrijven. Ze kenden me nog en de formaliteiten waren snel afgehandeld. Laat het maar maandag ingaan, zei ik nog. Of nee, doe maar zondag, dan begin ik gewoon dit weekend.Vanmorgen was de bedoeling, maar mijn lijf zit nog niet in het nieuwe ritme. Maar om mezelf niet direct te demotiveren ben ik vanmiddag wel gegaan. Om half drie op de fiets en half vijf weer terug. Moe maar voldaan. En later steeds moeier en stijver… Maar het was nuttig.

Ik heb gefietst, geroeid (500m, 2.09), gestept (2 minuten want dat kunnen mijn kuiten nog niet) en hard gelopen. Vooral dat laatste wilde ik graag testen want 9 maart wil ik toch wel proberen te bereiken, ook al is het zonder gezamenlijke trainingsarbeid. De tien minuten met steeds afwisselend lopen en wandelen ging erg prettig en makkelijk. Op straat heb ik meer moeite het vol te houden dan op zo’n band, misschien wel omdat je de tijd en afstand ziet lopen en ook je hartslag een stimulans kan zijn om weer aan te zetten.Afsluitend om 4 uur me aan de buikspieroefeningen gewaagd. Ze schijnen er te zijn, in ieder geval voelbaar aan de binnenkant.Thuisgekomen was ik redelijk moe. Ik heb het voorlopig laatste biertje soldaat gemaakt en met voldoening geproost op dit resultaat. Dinsdag ga ik weer, en dan meteen een afspraak maken voor de CityCoach. Krijg ik eindelijk mijn personal trainer…