Mailen of wandelen, een datingdilemma

De eerste dagen van het jaar nam het aantal inschrijvingen op datingsites veel sneller toe dan gemiddeld. Een nieuw jaar, singles hebben goede voornemens. “Kerstmis 2010 wil ik samen met iemand onder de kerstboom zitten.” Ik wens iedereen toe dat het gaat lukken. Zelf sla ik die kerstboom even over, maar een relatie vinden is natuurlijk wat we allemaal willen. Want anders was je niet samen met tienduizenden anderen op zoek naar een match.

Zo’n datingsite is eigenlijk een raar fenomeen. Natuurlijk, anno 2010 is het een onlosmakelijk onderdeel van onze geïndividualiseerde samenleving. We hebben geen zuilen of andere verbanden meer waarbinnen we onze toekomstige man of vrouw treffen. En gelukkig hebben we al lang geleden het uithuwelijken aan gegoede families en/of bruidschatten opgegeven.  School, werk, kroeg of vereniging zijn de meest aangewezen plekken voor het vinden van een partner. Naast de enkele vakantieliefde die eeuwig duurt en de zeldzame, maar niet minder spontane ‘liefde-op-het-eerste-gezicht-straatcontacten’.

Een datingsite heeft voordelen. Je kunt een eerste selectie maken op profielen, hobby’s en voorkeuren. Je hoeft niet direct een ‘wildvreemde’ aan te spreken in de hoop dat hij of zij een beetje op jouw niveau reageert. Een blauwtje lopen doet iets minder pijn, alhoewel het wel aardig zou zijn als iedereen die een eerste (persoonlijke) reactie krijgt, daar even netjes op zou reageren, ook als je verder geen contact wilt.

Dat zwijgen van zoveel vrouwen is zo in contrast met de situatie IRL… Een klein zinnetje, zoals “Dank voor je reactie, maar ik denk niet dat jij en ik goed bij elkaar zullen passen” is al voldoende. En als je iets aan feedback kunt geven, doe dat dan.

Voorbeeld: “Ik vond overigens je mailtje erg kort en niet zo persoonlijk. Ik ben altijd nieuwsgierig wat in mijn profiel de ander aanspreekt. Misschien iets om een volgende keer anders te doen?“ Klinkt toch een stuk vriendelijker en is een kleine moeite om de ander iets te leren. Zou je zelf ook niet liever zo’n reactie krijgen dan helemaal geen?

Als er eenmaal contact is, ontstaat (bij mij) de twijfel over veel en lang mailen, of toch snel bellen of liever direct contact.  Ik ben diverse vrouwen tegengekomen die voor het directe contact gaan. “Even een kop koffie drinken, dan weten we waar we aan toe zijn.” Zit wat in. Zelf vind ik mailen erg leuk en doe het graag een langere tijd voordat ik telefoonnummers uitwissel of een ontmoeting  voorstel. Daar moet je overigens ook weer niet te lang mee wachten. Iemand met wie ik een langdurig mailcontact had, ging er daardoor vanuit dat we elkaar niet zouden treffen. “Want dan was dat allang gebeurd…”

Met die ervaring in het achterhoofd, stel ik tegenwoordig sneller voor elkaar te zien. Bij voorkeur met een wandeling . Makkelijk praten, niet de hele tijd elkaar hoeven aan te kijken (hoewel dat soms heel prettig is) en je hebt weer wat beweging. En stiltes zijn niet ongemakkelijk, want dan geniet je van de natuur…:-)

Laatst was het zo mooi weer dat ik iemand waar ik de avond daarvoor pas contact mee had, spontaan uitnodigde voor een wandeling. Dat durfde ik wel, want volgens haar profiel woont ze bij mij in de buurt. “Leuk idee”, was het antwoord, “alleen… ik woon in Frankrijk en ben daar nog een paar weken. Ik heb net een huis gekocht bij jou in de buurt en hoop daar binnenkort in te trekken.”

Die middag wandelde ik alleen in het zonnetje, uitkijkende naar een lange mailwisseling….