North Sea zonder Jazz festival

De eerste keer North Sea Jazz in Rotterdam is natuurlijk even wennen. Maar na een paar jaar niet geweest te zijn, was het wel leuk om het daar eens mee te maken. Wat me nog bijstaat van het NCC was de enorme drukte en wachtrijen. Van dat laatste was afgelopen zaterdag in Rotterdam niet of nauwelijks sprake. De logistiek was prima geregeld, de variteit aan eten was enorm, de zalen waren groot zat en de sfeer was goed. Wat ik wel erg gemist heb was Jazz… Wat we zagen was zeer de moeite waard, maar geen jazz. En waar we jazz verwachten, daar was geen doorkomen aan.

Bijzondere herinneringen heb ik aan de Tower of Power en Leela James. Deze laatste dame kende ik niet, maar wat een performer. Ze wist de hele zaal mee te krijgen, op het podium en aan het zingen. We kwamen wat laat binnen maar dankzij de schermen was het mooi te zien. The neville Brothers zagen we niet live, maar via een scherm. Was evengoed genieten, ondanks het chagrijn van de mannen. Tracey Chapman hoorden we maar zagen we niet vanaf de tweede ring. Sergio Mendes viel, zonder Black Eyed Peas, tegen. Bosanova is nooit mijn ding geweest.

Keyzer vijf op het dak was jazz. Een aantal aanraders konden we helaas niet bereiken. De totale ervaring was top. R en H genoten ook, dus volgend jaar weer…