Over weblogs, momenten en natte toetsenborden

Hoi Janneke,

De meest belangrijke oorzaak die ik kan bedenken voor het ontbreken van reacties is de aard van het weblog. Je schrijft vooral mooie, kleine, en vooral persoonlijke observaties en teksten. Die nodigen veel minder uit tot directe reactie, anders dan de eigen emotie, dan veel webloggers die schrijven over actuele gebeurtenissen of linken naar andere websites.

In de VS zouden veel meer mensen reageren op de teksten, omdat zij graag uiting geven aan de betrokkenheid. Veel inhoudelijke reacties komen daar ook niet los, maar hier zijn we te nuchter om te reageren. Daarnaast geldt dat veel reacties op andere weblogs vaak ook door andere webloggers worden geschreven. Het is een kleine wereld van actieve webloggers en die houden elkaar ook in de gaten. Ze reageren en linken naar elkaar. Jij zit niet in dat wereldje.

Ik merk dat het iets beter met je gaat. Fijn. Hier in Alphen is het nog steeds druk. Ik heb ondertussen ook wat mindere dagen achter de rug. Ik ben toch al niet iemand die maandenlang hetzelfde gevoel kan vasthouden. Na een paar weken moet ook de andere kant boven water komen, al was het maar om voor evenwicht te zorgen. Ik heb me nu ook aangemeld voor het bestuur van de communicanten-beroepsvereniging, dus veel rustiger ga ik het niet krijgen.

Caroline is ondertussen druk bezig zich in de uitvaartwereld te begeven. Met cursussen en het lezen van veel boeken orienteert ze zich. Grappige gespreksonderwerpen hebben wij ‘s avonds. Het hele scala aan menselijke emoties komt voorbij.

Lees je zelf nog? Of lukt dat niet wanneer je depressief bent? Het lijkt me inderdaad heel lastig om zoveel thuis te (moeten) zijn. Je kunt je nooit echt op iets storten. Toch ben je in staat de kleine mooie momenten te zien en van te genieten. Besef en blijf beseffen dat het een bijzondere gave is om in het moment te kunnen staan en daarvan notities in je hoofd te maken om later aan het papier toe te vertrouwen. Zelfs de depressieve momenten leveren buitengewone teksten op. Een nat toetsenbord, gezien vanonder een ‘zwarte deken’, staat voor mij bij jou garant voor een moment van schoonheid.

De lente komt eraan.

Groeten,

Marcel

PS Deze PC heeft geen automatische leestekens, en ik ben te lui om ze steeds via invoegen in te voegen. En alt-codes ben ik vergeten. Vandaar wat ‘fouten’.