Schrijven

Hoi loggende Marcel,

Nou, ik voel me wel vereerd hoor door je voorstel van een ‘mailcorr.log’. Ik ben op dit moment aan het lezen in Voskuils ‘Requiem voor een vriend’ dat ook voor een groot deel is gebaseerd op de correspondentie van die vriend en Voskuil. En ik dacht nog van de week: wat een leuke vorm toch.

Ik ben er dus wel voor in. Maar je noemt zelf al de factor tijd. Ik weet niet hoe jij daar over denkt, maar ik vind logs over het algemeen alleen interessant als er een paar keer per week iets nieuws op staat. Zie jij dat zitten, als drukbezet man?

Over je schrijfcapaciteiten. Je stelt dat je verbaasd bent over het feit dat je uit het niets teksten kunt maken waar je nog redelijk tevreden over bent ook. Volgens mij onderschat je jezelf een beetje. En dan vooral dat wat erin zit en er nu langzaam maar zeker uitkomt. Ik voel (sorry voor deze persoonlijke benadering) bij jou een soort drempeltje en ook dat je je daar overheen aan het schrijven bent. Dat voelt erg leuk. Dus alleen daarom al: ja, doen dat log! We zien wel waar we uitkomen. Niks te verliezen toch?

Je schrijft dat je vroeger dat romantische beeld had van de zolderkamer, jeugdproblemen en drank en dat alleen dat laatste gelukt is. Zal ik die eerste twee dingen dan bijdragen? Dan zijn we toch nog compleet. Maar we gaan niet beroemd worden hoor. Zie mijn log van gisteren.

Jouw gedachten over schrijven hebben mij ook weer aan het denken gezet. Voor mij is schrijven altijd altijd te maken gehad met ‘uiten’ en (in slechtere tijden) met verwerken. Dat is ook fantastisch gelukt, want na jaren worstelen, ben ik nu een behoorlijk gelukkig meisje. Ik dicht schrijven dan ook bijna magische krachten toe. En ik kan letterlijk geen dag zonder.

Mag ik vragen naar je fifteen minutes of fame?

En naar de drank? Of is dat pijnlijk.

Groetjes,

Logcorr.janneke