Zenuwslopende periode

In de maanden dat ik nu actief ben op datingsites, heb ik met veel leuke, interessante en bijzondere vrouwen geschreven. Ik heb eigenlijk nog niets geks meegemaakt, heel anders dus dan de verhalen die je in de andere blogs soms leest.  In het begin was het vooral schrijven en soms bellen. Om de een of andere reden kwamen de contacten IRL minder makkelijk tot stand.

De laatste weken is dat volledig omgedraaid. Ik schrijf meer woorden in dit korte blogje dan ik aan de meeste nieuwe contacten heb geschreven. Ik heb het druk gekregen met daten. En dat voelt toch een beetje raar…  mijn hoofd is continu bezig voorstellingen te maken van wat komen gaat en te fantaseren over nieuwe ontmoetingen.

Zo heb ik morgenavond afgesproken met een vrouw waar ik al meer dan 5 uur (vooral ‘s nachts) mee aan de telefoon heb gehangen. Ik weet veel van haar en zij van mij en de verwachtingen over-en-weer zijn groot. Er is een dikke klik als het gaat om humor. En ze heeft een mooie stem….

Volgende week zie ik  L. Die afspraak is al ouder, en van haar weet ik zo goed als niets. Zij heeft een kort profiel, een vage foto en ze wil geen telefoonnummer geven voordat we elkaar gezien hebben.  Maar ze vroeg me uit en ik zei geen nee.

Zenuwen heb ik meestal goed in bedwang, maar dit keer niet. Ik voel voor beiden verwachtingsvolle spanning. Mijn fantasie werkt aan allerlei scenario’s. Het borrelt en bruist in mijn hele lichaam als ik eraan denk.

Kortom, een nieuwe periode is aangebroken, ik kan me niet meer achter mijn toetsenbord verschuilen. Mijn mond zal het nu waar moeten maken en de woorden spreken die (hopelijk) worden verwacht.

En ik blijf luisteren, goed luisteren. In de wetenschap dat niet alleen in ogen, maar ook achter woorden bijzonderheid schuilt. Haar passie en verlangen, haar wezen en verwachtingen ga ik beleven. En dat is zenuwslopend spannend.

Na deze periode breekt ongetwijfeld weer een nieuwe fase aan. Ik ben reuze benieuwd wat gaat volgen. Maar eerst deze periode afronden en mezelf weer een beetje beter leren kennen. En dan vooral waar ik zenuwen kwijtraak…