100 Dagen Balkenende IV

Vanmiddag was een door Logeion ism Stichting Machiavelli georganiseerde discussie over de 100 dagentournee van het kabinet. Jack de Vries was min of meer in de verdediging, maar hij redde zich uitstekend. Had niet anders verwacht. Tegenstand kwam van Elsevier journalist Syp Wynia en Guido Enthoven (IMI).

Jack had een goed en duidelijk verhaal waar vanuit een communicatie-oogpunt veel voor te zeggen is. Hij gaf vier redenen voor de toer. De belangrijkste in dit kader; volg de trend. De onderstroom bepaalt immers het draagvlak. En de trends tonen een grote mate van zwevende kiezers, hevige media-concurrentie waardoor hoor en wederhoor onder druk staan en uiteraard het al langer bekende fenomeen dat in communicatie slechts 7 procent om de inhoud draait (= woorden), 38 procent om de stem (= geluid) en het grootste deel van de boodschap wordt bepaald door het beeld. (55 procent)

Een andere reden was en is de inhoud van het coalitieakkoord. Je hoeft het er niet mee eens te zijn maar dit kabinet heeft gekozen voor cultuurverandering ipv structuur wijzigingen. Voor een overheid als betrouwbare partner en voor dialoog met de samenleving. En daarbij staat het hoe centraal, niet het wat. Daarvoor zijn politieke partijen mans genoeg om keuzes te maken. En als je dialoog bedoelt, moet het ook doen.

De derde en eigenlijk meest doorslaggevende reden echter was het tijdpad. Door de val van Balkenende 3, de vroege verkiezingen EN de snelle formatie was in februari alles al duidelijk. Alleen, de politiek en het beleid draaien om de begrotingscycli en Prinsjesdag is pas in september. Het is buitengewoon lastig die periode ‘zonder geld’ op een manier door te brengen die meerwaarde oplevert. Tijdens de presentatie van het coalitieakkoord begon het 100 dagen geluid hoorbaar te worden. Dat is concreet gemaakt.

Uit allerhande onderzoeken wordt duidelijk dat de gemiddelde burger de inspanningen zeer waardeerde. De zure intelligentsia, media en politici zagen vooral slechte aspecten en daar stonden de media dan ook vol mee.

De 100 dagen dialoog is een begin van een actievere politiek die niet over mensen beslist maar met mensen praat. In de uitvoering is nog veel te verbeteren, te beginnen met terugkoppeling over de resultaten en een grotere zichtbare ideeën overname. De overige kritiek van Wynia sneed weinig hout en was vooral getuigenis van een weemoed naar vroeger. Hoewel hij dat uiteraard hard zal ontkennen.

Er is veel te winnen, maar ik denk dat een goed begin is gemaakt. Ondanks de politieke kleur van een kabinet en de inhoud van plannen dienen dit soort acties voortgezet worden.