Zeilen op de Katrina

Uiteindelijk valt het allemaal best mee. Zijn storm met windstoten van 90 km/u, hagel- en regenbuien en slechts af en toe zon zeer aangename omstandigheden om twee dagen op het Veluwemeer te verblijven.

Zaterdag lag de Katrina in de haven van Hardewijk op ons te wachten. Aan bord Jan van Z., vader van Leco. Dat bleek overigens pas veel later, toen Jan op zijn praatstoel zat. Jan bracht ons in twee dagen bij wat we moeten weten voor een of twee weken Bavaria in Griekenland volgende maand.

De Katrina was een gewillig schip. Ze was mooi rood, 25 jaar oud en zeer gewillig. Een onverwachte motorstoring (“dat gebeurt anders nooit”) betekende zeilend terug naar de haven, maar dat was geen enkel probleem voor ons. We waren zeer goede leerlingen, aldus Jan.

Tussen de middag wachtte ons soep en eieren. Bier en schnapps, verhalen over kinderen en vrouw, het dorp Hardewijk en wat een (aan een oor dove!) muzikant voor de klas doet. ‘37 jaar, een fantastische tijd’.

Het weer was dus iets minder, maar het gezelschap perfect. De beginselen van het zeilen beheersen we, ik weet nu dat een anker uitgooien niet zo eenvoudig is als het lijkt, we kunnen achteruitvaren en achtjes draaien. We zijn tig keer overstag gegaan en kennen de gevoelens van kolkende golven over de boeg.

We hebben er ontzettend veel zin in. Met z’n vieren in Griekenland.