Bij de open haard

“Wat denk je, zijn zij ook op hun eerste date vanavond?”

“Ja, dat moet haast wel. Zij is hartstikke opgedirkt. Hij ziet er netjes uit. Maar ze houden een iets te grote afstand tot elkaar. En het valt af en toe stil. Dan kijken ze wat ongemakkelijk.”

De objecten van onze observatie staren stilletjes voor zich uit. Zij wrijft voor de zoveelste keer haar iets te korte rok strak en naar beneden. Ze zou eigenlijk even willen staan om alles weer in rechte lijnen te formeren. Maar de bank is net te laag. En te diep. Opstaan gaat haar niet makkelijk af. Dan moet ze eerst over de de stugge stof naar voren schuiven voordat ze zich van de zwaartekracht kan ontdoen. De bank en de stof van haar rok maken toch al ruzie. De bank wint en opnieuw trekt ze haar rok naar beneden. Echt ontspannen zit ze er niet bij. Hij kijkt naar achteren en wenkt de serveerster. “Nog twee wijn. En de rekening alsjeblieft.”

Het chique café is een van mijn ontmoetingsplekken voor nieuwe dates. Vlakbij mijn huis, de haard is heerlijk warm. Als je de kans hebt de bank in te pikken, zit je heerlijk. Mits je geen korte rok draagt. Aan de andere kant van de haard staat een identieke bank.

Terwijl wij onze overeenkomsten onderzoeken en verschillen verminderen, vertrekt het stel tegenover ons. Snel wordt hun plek ingenomen door een ander paar. Ook zij zien elkaar voor het eerst, zoals blijkt bij de kennismaking. Een schuchter uitgestoken hand, drie afstandelijke zoenen naast het gezicht. Ik hoor twee voornamen.

Een nieuw kijkspel begint. Het knisperende haardvuur en de afstand naar de overkant maken het lastig hun woorden te volgen. Maar lichaamstaal zegt alles. Date en ik fluisteren elkaar doordacht dubbelzinnige dialogen toe alsof die uit hun mond komen. Ze vertrekken snel. We wensen ze een fijne nacht.

Wij blijven nog even. Het volgende duo neemt plaats op de bank naast de haard. Eerste date, dat zie je zo.