Feestje!

Ik heb helemaal niets met het fenomeen huwelijk. Achterlijk instituut. Waarom zou je het doen? Er is maar één echt goede reden voor te bedenken: feestje! Wat is een trouwdag leuk! De twee keren dat ik in het middelpunt stond, waren topdagen. De herhaling meer dan waard.

Ik heb aan beide dagen erg fijne herinneringen. Niet alleen is het gevoel voor je partner super op die dag, het is ook heerlijk al die aandacht samen te beleven. Iedereen is lief, aardig en bijzonder. Je lacht, zoent en zingt je gek, danst de sterren van de hemel en hebt ongelofelijk veel plezier. Het gevoel dendert dagen door in je lijf. En verdwijnt eigenlijk nooit.

Het huwelijk anno nu is (helaas) geen garantie voor eeuwige trouw, geluk en samenzijn. Twee keer trouwen betekende in mijn geval ook twee keer scheiden. Ik geloof niet dat ik het moeilijk vind om alleen te zijn. Althans, niet meer dan ik het soms lastig vind om samen met iemand te zijn. Het grootste deel van de tijd kan ik me prima redden. Natuurlijk vind ik het leuk met mensen om me heen. Zeker in mijn (solistische) werk is het aantal mensen dat ik overdag zie beperkt. Dan is ‘s avonds gezelschap prettig. Maar zonder is ook geen probleem.

Ik kan zonder mensen om me heen. Maar waarom zou ik daarvoor kiezen? Wat levert altijd alleen zijn mij op? Zijn mensen bestemd voor solitarisme? Ik citeer uit de conclusies van onderzoek:

Wanneer een mens op latere leeftijd zijn of haar sociale omgeving verliest, kan dit leiden tot het verlies van veel aangeleerde vaardigheden en opgedane kennis. Ontwikkeling is dus geen stabiel proces, maar moet levenslang gestimuleerd worden door de sociale omgeving.

Lijkt mij voldoende reden niet voor alleen-zijn te kiezen…:-) Dat is ongetwijfeld ook een reden voor veel mensen zich op datingsites in te schrijven. En dat is ook de reden dat ik oud-en-nieuw op de beste manier ga vieren: feestje! Een dansfeestje zoals vroeger.

Voor iedereen: een Top TweeduizendTwaalf!