Lodewijk

Portret van een stoïcijns optimist werd uiteindelijk de val van een politiek talent. Die had de schrijver ook niet zien aankomen. Wie wel.

Het boek maakt eens te meer duidelijk hoe wreed een politieke partij kan omgaan met de voormannen en -vrouwen. En de PvdA is daar een schrijnend voorbeeld van.

Politiek is ‘leuk’ en zeker belangrijk, maar politieke partijen zouden – zeker als ze functioneren zoals de meeste (linkse) partijen – opgeheven moeten worden. Het is gewoon niet gezond om daarin te functioneren.

Deze biografie maakt eens te meer duidelijk hoe zelfs een fatsoenlijk en integer politicus als Lodewijk Asscher, dat is in ieder geval het beeld dat voor mij uit dit boek naar voren komt, het niet redt. In en in triest.

Ik heb de laatste maanden meerdere politieke biografieën gelezen en deze was wel het beste geschreven. Misschien omdat die van Wiegel en Rutte toch een andere partij vertegenwoordigen dan die mij lief is, maar ook taaltechnisch en qua gemaakte keuzes in het boek sprak Wilfred Scholtens poging mij het meeste aan.

Herkenbaarheid had ik met alle drie, maar dat heeft ook met de leeftijd te maken…;-)

Beste politieke biografie blijft voor mij Anet Bleichs portret van Joop den Uyl 1919-1987 Dromer en doordouwer uit 2008.