Spindoctor schrijft walmend boek

Het is zondagavond 12 mei 2002. Ad Melkert ontvangt het volgende e-mailbericht:

Van: Jacques Monash
Aan: Ad Melkert

‘Dag Ad.

Dit land zit in een diepe crisis. Rust, leiderschap en ervaring zijn nodig. Er is maar één die dat onder dit gesternte kan bieden: Wim Kok. Dus wordt het tijd om de Kok-bonus terug te halen.

Je verklaart dat jij, als het de PvdA gegeven is om de premier te leveren, Kok zal vragen dat kabinet opnieuw te leiden.’

Melkert reageert niet. Verstandig.

Koks rol
Het lijkt erop dat de rol van Wim Kok achter de schermen veel desastreuzer is dan iedereen vermoedde. Als Monasch gelijk heeft (en waarom zou hij liegen), liet Kok weinig heel van Melkert tijdens en direct na de gemeenteraadsverkiezingen.

Koks inzet vlak voor 15 mei was een overkill anti-Fortuyn en pakte dus averechts uit. Hij heeft nog tijdens de verkiezingsavond Melkert achter de schermen neergesabeld. Melkert restte niets anders dan de aftocht, en in zijn kielzog het hele campagneteam.

Hoe moeten we het boek van Monasch duiden? Nestvervuiling is het, maar wel een soort die belangrijk is voor de geschiedenis. Het is echter de vraag of dat relaas nu moest uitkomen, twee maanden voor de verkiezingen. Niemand zit er op te wachten, mei volgend jaar was vroeg genoeg.

De PvdA kan in deze periode eerder steun dan zielig gekreun gebruiken. De geur die uit het boek walmt, is er een van de slechte verliezer, de onsportieve natrapper, de kleine zielepoot die niet meer meedoet.

Het is niet vreemd dat Melkert van Monasch dat mailtje kreeg. Van je ‘vrienden’ moet je het hebben. Alleen bestaan in de politiek weinig vrienden. Die passen niet bij ‘een strijd om de macht’.